Jólatræið á Vaglinum tendrað

Uni Næs, dómpróstur, Sanna Magdalena Mörtudóttir, býráðslimur í Reykjavík, og Elsa Berg, borgarstjóri í Tórshavnar kommunu, hildu røður, og síðani komu jólamaðurin Julius og Rógvi í reyða sløkkiliðsbilinum at tendra træið. Til tað fingu teir hjálp frá teimum mongu børnunum, sum eisini vóru komin at síggja træið verða tendrað. Og eftir at øll børnini høvdu rópt “stóra, vakra jólatræ. Tendra ljósini í dag!” nakrar ferðir, varð træið tendrað.

Uni Næs segði millum annað, at vit øll eiga at syrgja fyri, at øll kenna seg væl, eisini í okkara landi. Hann vísti á, at jólasiðir eru góðir, men einsamallir gera teir einki, og at vit eiga at taka væl ímóti øllum, sum koma higar.

(Mynd: Tórshavnar kommuna)

Sanna Magdalena Mörtudóttir røddi á íslendskum og segði millum annað, at Ísland og Føroyar hava eitt sterkt og týdningarmikið vinalag, og at vit skilja hvønnannan. Hon segði, at íslendingar og føroyingar hava nógvar felags siðir – til dømis pynta vit til jóla fyri at lýsa myrkastu dagar á árinum upp, og vit baka og geva gávur.

Elsa Berg tosaði um, at sjálvt um vit øll hava nógv at gera upp undir jól, so hevur tað týdning, at vit eisini geva hvørjum øðrum burtur av okkara tíð.

“Hetta er eisini ein tíð, har tað ræður um at hava ... tíð.

Tað er nógv vit kunnu gera og nógv stákan upp undir jól, og tað kann vera ringt at fáa tíð til alt. Vit vilja vaska og pynta og baka og ikki minst geva og gera jólagávur.

Men ein tann størsta gávan, vit kunnu geva øðrum, er okkara tíð.

Tíðin er nakað av tí dýrabærasta vit eiga, og tíðin, sum er farin, kemur ikki aftur. Vit kunnu ikki seta umbýtingarmerki á tíðina,” segði Elsa Berg.